3.1 Μάθημα 1

Το πόσος χώρος εξοικονομείται στο δίσκο με τη συμπίεση αρχείων εξαρτάται από ορισμένους παράγοντες. Η φύση των δεδομένων που συμπιέζετε, ο αλγόριθμος που χρησιμοποιείται για τη συμπίεση των δεδομένων και το επίπεδο συμπίεσης. Δεν υποστηρίζουν όλοι οι αλγόριθμοι διαφορετικά επίπεδα συμπίεσης.

Ας ξεκινήσουμε με τη δημιουργία ορισμένων δοκιμαστικών αρχείων για συμπίεση:

Τώρα δημιουργούμε τρία αντίγραφα αυτού του αρχείου:

Τώρα θα συμπιέσουμε τα αρχεία με κάθε προαναφερθέν εργαλείο συμπίεσης:

Συγκρίνετε τα μεγέθη των συμπιεσμένων αρχείων με το ασυμπίεστο αρχείο που ονομάζεται bigfile. Παρατηρήστε επίσης πώς τα εργαλεία συμπίεσης πρόσθεσαν επεκτάσεις στα ονόματα αρχείων και αφαίρεσαν τα ασυμπίεστα αρχεία.

Χρησιμοποιήστε bunzip2, gunzip ή unxz για να αποσυμπιέσετε τα αρχεία:

Παρατηρήστε ξανά ότι τώρα το συμπιεσμένο αρχείο διαγράφεται μόλις αποσυμπιεστεί.

Ορισμένα εργαλεία συμπίεσης υποστηρίζουν διαφορετικά επίπεδα συμπίεσης. Ένα υψηλότερο επίπεδο συμπίεσης απαιτεί συνήθως περισσότερη μνήμη και κύκλους CPU, αλλά έχει ως αποτέλεσμα ένα μικρότερο συμπιεσμένο αρχείο. Το αντίθετο ισχύει για ένα χαμηλότερο επίπεδο. Ακολουθεί μια επίδειξη με xz και gzip:

Δεν είναι απαραίτητο να αποσυμπιέζετε ένα αρχείο κάθε φορά που το χρησιμοποιείτε. Τα εργαλεία συμπίεσης συνήθως συνοδεύονται από ειδικές εκδόσεις κοινών εργαλείων που χρησιμοποιούνται για την ανάγνωση αρχείων κειμένου. Για παράδειγμα, το gzip έχει μια έκδοση των cat, grep, diff, less, more και μερικών άλλων. Για το gzip, τα εργαλεία έχουν το πρόθεμα z, ενώ το πρόθεμα bz υπάρχει για το bzip2 και το xz υπάρχει για το xz. Ακολουθεί ένα παράδειγμα χρήσης του zcat για την ανάγνωση εμφάνισης αρχείου συμπιεσμένου με gzip:

Το πρόγραμμα tar είναι ίσως το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο εργαλείο αρχειοθέτησης σε συστήματα Linux. Σε περίπτωση που αναρωτιέστε γιατί ονομάστηκε έτσι, είναι συντομογραφία για το “αρχείο ταινίας” [tape archive]. Τα αρχεία που δημιουργούνται με tar ονομάζονται συχνά tar balls. Είναι πολύ συνηθισμένο οι εφαρμογές που διανέμονται ως πηγαίος κώδικας να είναι σε tar balls.

Η έκδοση GNU του tar την οποία περιλαμβάνουν οι διανομές Linux έχει πολλές επιλογές. Αυτό το μάθημα πρόκειται να καλύψει το ποιό συχνά χρησιμοποιούμενο υποσύνολο αυτών των επιλογών.

Ας ξεκινήσουμε δημιουργώντας ένα αρχείο των αρχείων που χρησιμοποιήθηκαν για συμπίεση:

Η επιλογή c δίνει εντολή στο tar να δημιουργήσει ένα νέο αρχείο αρχειοθέτησης και η επιλογή f είναι το όνομα του αρχείου που θα δημιουργηθεί. Το όρισμα αμέσως μετά τις επιλογές θα είναι πάντα το όνομα του αρχείου στο οποίο θα εργαστείτε. Τα υπόλοιπα ορίσματα είναι τα paths προς τυχόν αρχεία ή καταλόγους που θέλετε να προσθέσετε, να παραθέσετε ή να εξαγάγετε από το αρχείο. Στο παράδειγμα, προσθέτουμε τον κατάλογο compression και όλα τα περιεχόμενά του στο αρχείο.

Για να δείτε τα περιεχόμενα ενός tar ball, χρησιμοποιήστε την επιλογή t του tar:

Παρατηρήστε πώς οι επιλογές προηγούνται με -. Σε αντίθεση με τα περισσότερα προγράμματα, με το tar, το - δεν απαιτείται κατά τον καθορισμό των επιλογών, αν και δεν προκαλεί ζημιά η χρήση του.

Τώρα ας εξάγουμε το αρχείο:

Ας υποθέσουμε ότι χρειάζεστε μόνο ένα αρχείο από το αρχειοθετημένο αρχείο. Σε αυτή τη περίπτωση, μπορείτε να το καθορίσετε μετά το όνομα του αρχειοθετημένου αρχείου. Μπορείτε να καθορίσετε πολλά αρχεία εάν είναι απαραίτητο:

Με εξαίρεση τα απόλυτα paths (paths που ξεκινούν με /), τα αρχεία tar διατηρούν ολόκληρο το path προς τα αρχεία όταν δημιουργούνται. Εφόσον το αρχείο 3.1.tar δημιουργήθηκε με έναν μόνο κατάλογο, αυτός ο κατάλογος θα δημιουργηθεί σε σχέση με τον τρέχοντα κατάλογο εργασίας σας κατά την εξαγωγή. Ένα ακόμα παράδειγμα θα το διευκρινίσει:

Το πρόγραμμα tar μπορεί επίσης να διαχειριστεί τη συμπίεση και την αποσυμπίεση των αρχείων εν κινήσει. Το tar το κάνει αυτό καλώντας ένα από τα εργαλεία συμπίεσης που συζητήθηκαν νωρίτερα σε αυτήν την ενότητα. Είναι τόσο απλό όσο η προσθήκη της κατάλληλης επιλογής για τον αλγόριθμο συμπίεσης. Τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα είναι τα j, J και z για τα bzip2, xz και gzip, αντίστοιχα. Ακολουθούν παραδείγματα με χρήση των προαναφερθέντων αλγορίθμων:

Παρατηρήστε πώς στο παράδειγμα τα αρχεία .tar έχουν διαφορετικά μεγέθη. Αυτό δείχνει ότι συμπιέστηκαν με επιτυχία. Εάν δημιουργείτε συμπιεσμένα αρχεία .tar, θα πρέπει πάντα να προσθέτετε μια δεύτερη επέκταση αρχείου που υποδηλώνει τον αλγόριθμο που χρησιμοποιήσατε. Είναι .xz, .bz και .gz για xz, bzip2`και `gzip, αντίστοιχα. Μερικές φορές χρησιμοποιούνται συντομευμένες επεκτάσεις όπως .tgz.

Είναι δυνατή η προσθήκη αρχείων σε ήδη υπάρχοντα μη συμπιεσμένα αρχεία tar. Χρησιμοποιήστε την επιλογή u για να το κάνετε αυτό. Εάν επιχειρήσετε να προσθέσετε σε ένα συμπιεσμένο αρχείο, θα λάβετε ένα σφάλμα.

Οι μηχανές με Windows συχνά δεν διαθέτουν εφαρμογές για να χειρίζονται tar balls ή πολλά από τα εργαλεία συμπίεσης που βρίσκονται συνήθως σε συστήματα Linux. Εάν χρειάζεται να αλληλεπιδράσετε με συστήματα Windows, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αρχεία ZIP. Ένα αρχείο ZIP είναι ένα αρχείο αρχειοθέτησης παρόμοιο με ένα συμπιεσμένο αρχείο tar.

Τα προγράμματα zip και unzip μπορούν να χρησιμοποιηθούν για εργασία με αρχεία ZIP σε συστήματα Linux. Το παρακάτω παράδειγμα θα πρέπει να είναι το μόνο που χρειάζεστε για να ξεκινήσετε να τα χρησιμοποιείτε. Αρχικά δημιουργούμε ένα σύνολο αρχείων:

Τώρα χρησιμοποιούμε το zip για να πακετάρουμε αυτά τα αρχεία σε ένα αρχείο ZIP:

Τέλος, ξεπακετάρουμε ξανά το αρχείο ZIP:

Κατά την προσθήκη καταλόγων σε αρχεία ZIP, η επιλογή -r κάνει το zip να περιλαμβάνει τα περιεχόμενα ενός καταλόγου. Χωρίς αυτό, θα είχατε έναν κενό κατάλογο στο αρχείο ZIP.